Tarihte böyle kahramanlar hep var olmuştur. Onları cesur kılan, gücüne güç katan ise arkasında, bu yola inanmış, özgürlüğüne düşkün, inançlı halktır. Bu halk önceleri bir avuç olsa da, istikrarlı ve kararlı olunduğu görüldükçe, sayı olarak artış gösterir ve kayıtsız şartsız destek başlar.
Aylardan mayıstır. Gündüz yağan bahar yağmuru, toprağın kokusunu bir başka güzel yapmıştır. Mavi Gözlü Dev Adam, bu güzel vatan kokusunu içine çeker ve artık bir şeyler yapmanın vakti geldi der. Gündüz yağan yağmur, o gece de hiç hız kesmemiştir. Zaman kaybetmeden Havza ve Amasya ile irtibata geçmeliyim diye düşünür. Telgraf çekmek için postaneye gelir, onu telgraf memuru Ali Remzi Bey, buyur Paşam diye karşılar
Mustafa Kemal acilen Havza’ya telgraf çekmeliyim der. Lakin bu mümkün değildir, bütün gün yağan şiddetli yağmur nedeniyle, telgraf telleri toprağa verilmiştir, ama Büyük Kurtarıcı “ Bu vatanın kurtuluşu ile ilgilidir, muhakkak görüşeceğim, ya ölürüz, ya vatan kurtulur der. Ceketinin cebinden ipek mendilini çıkarır maniplenin üzerine koyar, Ali Remzi beyin telleri devreye sokmaktan başka çaresi kalmamıştır. “Sen ölürsen bende ölürüm “diyen bir inançlı kahraman vardır karşısında.
O gece Havza ve Amasya ile görüşme yapılır. Havza’daki nöbetçi memur, Kemal Paşa’nın adamlarının emir beklediklerini söyler. Ve Mustafa Kemal: “ Oh çok şükür, şimdi vatan kurtuldu” der. Oysa henüz Havza’ya tek bir telgraf çekilmiştir. İşte O kahramanın kendine ve milletine olan güveni bu kadar güçlüdür. Yağmurlu bir bahar akşamı Samsun’dan Havza’ya çekilen bu telgraf, Kurtuluş Savaşının başladığının müjdecisidir.
